Aluminium pertama kali dikenal pasti sebagai unsur pada tahun 1782, dan logam itu menikmati prestij yang hebat di Perancis, di mana pada tahun 1850-an ia lebih bergaya daripada emas dan perak untuk perhiasan dan peralatan makan. Napoleon III terpesona dengan kemungkinan penggunaan ketenteraan logam ringan, dan dia membiayai eksperimen awal dalam pengekstrakan aluminium. Walaupun logam ditemui dengan banyak di alam semula jadi, proses pengekstrakan yang cekap kekal sukar difahami selama bertahun-tahun. Aluminium kekal dengan harga yang sangat tinggi dan oleh itu penggunaan komersil yang sedikit sepanjang abad ke-19. Kejayaan teknologi pada penghujung abad ke-19 akhirnya membolehkan aluminium dilebur dengan murah, dan harga logam jatuh secara drastik. Ini membuka jalan kepada pembangunan kegunaan industri logam.

Aluminium tidak digunakan untuk tin minuman sehingga selepas Perang Dunia II. Semasa perang, kerajaan AS menghantar sejumlah besar bir dalam tin keluli kepada anggota tenteranya di luar negara. Selepas perang kebanyakan bir sekali lagi dijual dalam botol, tetapi askar yang kembali mengekalkan kesukaan nostalgia untuk tin. Pengilang terus menjual beberapa bir dalam tin keluli, walaupun botol lebih murah untuk dihasilkan. Syarikat Adolph Coors mengeluarkan tin bir aluminium pertama pada tahun 1958. Tin dua kepingnya hanya boleh memuatkan 7 auns (198 g), bukannya 12 (340 g) biasa, dan terdapat masalah dengan proses pengeluaran. Walau bagaimanapun, aluminium boleh terbukti cukup popular untuk menghasut Coors, bersama-sama dengan syarikat logam dan aluminium lain, untuk membangunkan tin yang lebih baik.

Model seterusnya ialah tin keluli dengan bahagian atas aluminium. Hibrid ini boleh mempunyai beberapa kelebihan yang berbeza. Hujung aluminium mengubah tindak balas galvanik antara bir dan keluli, menghasilkan bir dengan dua kali hayat simpanan yang disimpan dalam tin semua keluli. Mungkin kelebihan yang lebih ketara daripada bahagian atas aluminium ialah logam lembut boleh dibuka dengan tab tarik mudah. Tin gaya lama memerlukan penggunaan pembuka khas yang dikenali sebagai "kunci gereja," dan apabila Schlitz Brewing Company memperkenalkan birnya dalam tin "pop top" aluminium pada tahun 1963, pembuat bir utama lain dengan cepat melompat ke atas gerabak band. Menjelang akhir tahun itu, 40% daripada semua tin bir AS mempunyai bahagian atas aluminium, dan menjelang 1968, angka itu meningkat dua kali ganda kepada 80%.

Semasa tin atas aluminium menyapu pasaran, beberapa pengeluar menyasarkan tin minuman semua aluminium yang lebih bercita-cita tinggi. Teknologi yang digunakan oleh Coors untuk membuat tin aluminium 7 aunsnya bergantung pada proses "penyemperitan kesan",

Kaedah moden untuk membuat tin minuman aluminium dipanggil lukisan dua keping dan menyeterika dinding, pertama kali diperkenalkan oleh syarikat Reynolds Metals pada tahun 1963.

di mana tumbukan yang didorong ke dalam slug bulat membentuk bahagian bawah dan sisi tin dalam satu bahagian. Syarikat Reynolds Metals memperkenalkan tin semua aluminium yang dibuat melalui proses berbeza yang dipanggil "melukis dan menyeterika" pada tahun 1963, dan teknologi ini menjadi standard untuk industri. Coors and Hamms Brewery adalah antara syarikat pertama yang mengguna pakai tin baharu ini, dan PepsiCo dan Coca-Cola mula menggunakan tin semua aluminium pada tahun 1967. Bilangan tin aluminium yang dihantar di AS meningkat daripada setengah bilion pada tahun 1965 kepada 8.5 bilion dalam 1972, dan bilangannya terus meningkat apabila aluminium menjadi pilihan yang hampir universal untuk minuman berkarbonat. Tin minuman aluminium moden bukan sahaja lebih ringan daripada tin keluli atau keluli-dan-aluminium lama, ia juga tidak berkarat, ia cepat menggigil, permukaannya yang berkilat mudah dicetak dan menarik perhatian, ia memanjangkan jangka hayat, dan ia adalah mudah untuk dikitar semula.

aluminium yang digunakan dalam industri tin minuman berasal daripada bahan kitar semula. Dua puluh lima peratus daripada jumlah bekalan aluminium Amerika datang daripada sekerap kitar semula, dan industri tin minuman ialah pengguna utama bahan kitar semula. Penjimatan tenaga adalah ketara apabila tin terpakai dicairkan semula, dan industri tin aluminium kini menuntut semula lebih daripada 63% tin terpakai.

Pengeluaran tin minuman aluminium di seluruh dunia semakin meningkat, berkembang beberapa bilion tin setahun. Dalam menghadapi permintaan yang semakin meningkat ini, masa depan tin minuman nampaknya terletak pada reka bentuk yang menjimatkan wang dan bahan. Trend ke arah tudung yang lebih kecil sudah jelas, serta diameter leher yang lebih kecil, tetapi perubahan lain mungkin tidak begitu jelas kepada pengguna. Pengilang menggunakan teknik diagnostik yang ketat untuk mengkaji kepingan tin, contohnya, memeriksa struktur kristal logam dengan pembelauan sinar-X, dengan harapan untuk menemui cara yang lebih baik untuk menuang jongkong atau menggulung kepingan. Perubahan dalam komposisi aloi aluminium, atau cara aloi disejukkan selepas tuangan, atau ketebalan kepingan tin digulung mungkin tidak menyebabkan tin yang menarik perhatian pengguna sebagai inovatif. Walau bagaimanapun, ia mungkin kemajuan dalam bidang ini yang akan membawa kepada pengeluaran tin yang lebih ekonomik pada masa hadapan.